Paryż

Przewodnik po Paryżu louvre muzeum 1080x1

Gdzie nocować

Hotel 2** Ibis budget Paris Porte de Montmartre: Ten niedrogi hotel położony jest w 18-ej dzielnicy w pobliżu dzielnicy Montmartre i oferuje proste, czyste pokoje za niską cenę od 73 EUR za noc. Czytaj dalej jak dobrać się do atrakcji turystycznych. Uwaga: opnie 6,2 z 10, czyli tanio.

Hotel położony jest w 18-ej dzielnicy, w pobliżu dzielnicy Montmartre. Oto kilka sposobów, aby dostać się z tego hotelu do głównych atrakcji turystycznych Paryża:

Wieża Eiffla: Metrem linii 4 ze stacji Porte de Clignancourt (znajdującej się w pobliżu hotelu) do stacji Saint-Germain-des-Prés. Przesiądź się do metra linii 6 i jedź do stacji Bir-Hakeim, która znajduje się w odległości krótkiego spaceru od Wieży Eiffla.

Luwr: Jedź metrem linii 4 ze stacji Porte de Clignancourt do stacji Châtelet. Przesiądź się do linii metra 1 i jedź do stacji Palais Royal-Musée du Louvre, która znajduje się w odległości krótkiego spaceru od Luwru.

Katedra Notre-Dame: Jedź metrem linii 4 ze stacji Porte de Clignancourt do stacji Cité, która znajduje się w odległości krótkiego spaceru od katedry Notre-Dame.

Łuk Triumfalny: Jedź metrem linii 4 ze stacji Porte de Clignancourt do stacji Châtelet. Przesiądź się do linii metra 1 i jedź do stacji Charles de Gaulle-Étoile, która znajduje się w odległości krótkiego spaceru od Łuku Triumfalnego.

Możesz także wziąć taksówkę lub skorzystać z aplikacji do udostępniania przejazdów, takiej jak UBER lub LYFT, aby poruszać się po Paryżu. Paryż ma również system rowerów publicznych o nazwie Vélib’, który jest świetną opcją do zwiedzania ulic i dzielnic miasta.

Paryz hotel ibis budget Paris Porte De Montmartre
przewodnik po paryzu po polsku historia miasta 1080x1

Historia Paryżu sięga ponad 2000 lat i jest bogatym skarbem kultury, sztuki, architektury i polityki. Najwcześniejsza znana osada w rejonie Paryża pochodzi z III wieku pne, kiedy to Celtowie znani jako Parisii założyli małą wioskę nad brzegiem Sekwany. Miasto Paryż zostało oficjalnie założone w I wieku naszej ery przez Rzymian, którzy nadali mu nazwę Lutetia.

Paryż zyskał na znaczeniu w średniowieczu, stając się centrum sztuki, kultury i nauki. Miasto było centrum handlu i rzemiosła, a jego położenie nad Sekwaną czyniło z niego strategiczne miejsce dla operacji wojskowych.

W XII wieku budowa katedry Notre-Dame zapoczątkowała okres intensywnych prac budowlanych w Paryżu, który trwał przez wieki.

W okresie renesansu Paryż nadal kwitł jako centrum sztuki i kultury. Miasto było domem dla wielu znanych artystów, pisarzy i filozofów, w tym Leonarda da Vinci, Michelangelo i Woltera. Paryż stał się polityczną stolicą Francji w XVI wieku, a panowanie króla Ludwika XIV w XVII wieku było okresem wielkiego wzrostu i rozwoju miasta.

Rewolucja francuska 1789 roku przyniosła znaczące zmiany w Paryżu i całej Francji. Monarchia została obalona, a miasto stało się centrum działalności rewolucyjnej. W tym czasie gilotyna była szeroko stosowana, a wiele znanych ludzi, w tym król Ludwik XVI i jego żona Maria Antonina, zostało straconych w Paryżu.

W XIX wieku Paryż przeszedł znaczną transformację pod przywództwem cesarza Napoleona III. W tym czasie powstało wiele słynnych miejskich bulwarów i parków, a Wieża Eiffla została zbudowana dla Wystawy Światowej w 1889 roku. Miasto stało się centrum kultury i rozrywki, a wielu znanych artystów i pisarzy, w tym Edgar Degas, Claude Monet i Ernest Hemingway, uczynili Paryż swoim domem.

Podczas II wojny światowej Paryż był okupowany przez wojska niemieckie, a podczas wyzwolenia w 1944 r. miasto pocierpiało znaczne zniszczenia. Jednak Paryż szybko się odbudował, a w dziesięcioleciach po wojnie miasto nadal rosło i rozwijało się. Budowa nowych dzielnic, takich jak La Defense, oraz rozbudowa systemu metra sprawiły, że Paryż stał się jednym z najnowocześniejszych i najefektywniejszych miast na świecie.

Dziś Paryż jest światowym centrum sztuki, kultury, mody i kuchni. W mieście znajdują się jedne z najsłynniejszych zabytków świata, w tym Wieża Eiffla, Luwr i katedra Notre-Dame. Każdego roku miliony turystów przyjeżdżają do Paryża, aby poznać jego bogatą historię, tętniącą życiem kulturę i niezrównane piękno. Paryż pozostaje jednym z najbardziej ukochanych i czarujących miast na świecie, prawdziwym świadectwem jego długiej i bogatej historii.

Wielki Pałac (Grand Palais) to jeden z najbardziej znanych zabytków Paryża. Zbudowany w 1900-ch, można go rozpoznać po dużej szklanej kopule otoczonej francuską flagą. To arcydzieło architektury z kamienia, stali i szkła od 2000-go roku zostało wpisane na listę zabytków historycznych słynnego Paryża. Składa się z 3 głównych obiektów: Nawy, Galerii Narodowej i pałac „Découverte”.

Majestatyczna nawa o długości 240 m wita wiele ważnych wydarzeń krajowych i międzynarodowych: (jazda konna, sztuka współczesna, wesołe miasteczko itp.).

Galerie narodowe organizują zamknięte na szeroką skalę wystawy artystów, którzy zapisali się w historii sztuki (Picasso, Hopper, Renoir itp.). Pałac „Découverte” to muzeum i centrum kulturalne poświęcone nauce, w którym dzieci mogą uczyć się podczas zabawy, poprzez stałe kolekcje i wystawy czasowe. To miejsce 3-w-1, którego nie można przegapić, w pobliżu Pól Elizejskich (Champs-Elysées)

polski przewodnik po paryżu wielki palac grand palais 1080x1
polski przewodnik po paryzu wieza eiifel 1080x1

Symbol Paryża i Francji, Wieża Eiffla została zbudowana przez Gustave’a Eiffla na Wystawę Powszechną w 1889 roku. Jest to jeden z najczęściej odwiedzanych zabytków na świecie. Od historycznych ogrodów po olśniewające widoki Paryża ze szczytu, odkrywanie Wieży Eiffla jest niesamowicie ekscytujące. Na pierwszym piętrze, na szklanej podłodze, można poczuć niepowtarzalne wrażenie chodzenia po pustce. Na peronie, wzdłuż zewnętrznego korytarza, ekrany, panele dotykowe, gabloty, albumy cyfrowe, reprodukcje obiektów itp. pomagają zwiedzającym zrozumieć wszystkie aspekty – często nieznane – dotyczące Wieży poprzez wycieczkę muzeograficzną.

Dotarcie do drugiego piętra to rozkosz dla oczu i smaku. Rzeczywiście, to tutaj znajduje się wielokrotnie nagradzana restauracja Le Jules Verne, ale także bar z makaronikami, stoiska na wynos i oficjalne sklepy z pamiątkami.

Ostateczny cel to szczyt! Dzięki dwóm poziomom (jeden zadaszony, drugi na zewnątrz) można spacerować i przy lampce szampana podziwiać niepowtarzalne widoki na Miasto Świateł na wysokości 276 metrów. Dodatkowo przestrzeń ta umożliwia również przebudowę biura Gustave’a Eiffla.

Kiedy wieża została ukończona, miała wysokość 324 metrów i była najwyższą budowlą wykonaną przez człowieka na świecie. Jego budowa spotkała się z pewnym oporem ze strony paryżan, którzy uważali to za paskudztwo i przeszkodę dla estetyki miasta. Jednak po zorganizowaniu Wystawy Światowej w 1889 roku i otwarciu wieży dla zwiedzających, szybko stała się popularną atrakcją.

Eiffel początkowo miała być konstrukcją tymczasową i miała stać tylko przez 20 lat po Wystawie Światowej. Jednak jego popularność i postrzegana wartość kulturowa sprawiły, że został uratowany przed wyburzeniem i zachowany jako trwały zabytek. Podczas I wojny światowej Wieża Eiffla służyła francuskiej armii jako wieża łączności radiowej i odegrała ważną rolę w wygraniu wojny przez sojuszników.

Wieża Eiffla jest malowana chociaż raz co siedem lat, a do pokrycia całej konstrukcji potrzeba 60 ton farby. W nocy Eiffel jest oświetlony przez ponad 20 000 żarówek, aw górnej części każdej godziny po zmroku odbywa się pokaz błyszczących świateł. Wieża była również miejscem wielu akrobacji, w tym spaceru po linie Charlesa Blondina w 1889 roku i skoku spadochronowego Jeffa Lowe’a w 1984 roku.

Na przestrzeni lat wieża przeszła kilka renowacji, w tym zainstalowano windy i pomalowano całą konstrukcję, aby zachować jej kultowy wygląd. Dziś wieża jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków na świecie i każdego roku przyciąga miliony turystów.

Katedra Notre-Dame to zabytkowa gotycka katedra położona na Île de la Cité w Paryżu we Francji. Katedra została zbudowana w XII i XIII wieku i jest uważana za jeden z najwspanialszych przykładów architektury gotyckiej na świecie. Notre-Dame słynie z dwóch dużych wież, które stoją na wysokości 69 metrów, skomplikowanych witraży, latających przypór i rzeźbionych kamiennych rzeźb, i jest obowiazkowym punktem który musi odwiedzić bywając w Paryżu.

W całej swojej historii katedra była miejscem wielu ważnych wydarzeń, w tym koronacji Napoleon Bonapart, cesarza Francji, w 1804 roku.

W XIX wieku podjęto zrobić gruntowną renowację katedry, aby przywrócić jej wiele elementów architektonicznych i przywrócić jej dawną świetność. Ta renowacja została częściowo zainspirowana publikacją powieści Victor Hugo „Dzwonnik z Notre-Dame” w 1831 r., która zwróciła uwagę na zrujnowany wówczas stan katedry.

15 kwietnia 2019 roku w Notre-Dame wybuchł katastroficzny pożar, który spowodował znaczne uszkodzenia dachu i iglicy katedry. Pożar wywołał globalną falę wsparcia i trwają masowe prace renowacyjne mające na celu przywrócenie katedrze dawnej świetności.

Dziś Notre-Dame jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków we Francji i popularnym celem turystycznym, przyciągającym każdego roku miliony turystów. To nie tylko cud architektury, ale także symbol Paryża i bogatego dziedzictwa kulturowego Francji. Pomimo historii zniszczeń i renowacji, Notre-Dame pozostaje świadectwem trwałego piękna gotyckiej architektury i zdolności ludzkiego ducha do wytrwania i odbudowy w obliczu przeciwności losu.

przewodnik paryż po polsku
polski przewodnik po paryżu luwr muzeum louvre 1080x1

Każdy pobyt w Paryżu jest wart zwiedzania muzeum Louvre, który pozwoli zobaczyć wiele skarbów znajdujących się w największym muzeum w Paryżu. Jej kolekcje obejmują dzieła sztuki zachodniej od średniowiecza do 1848 r., od cywilizacji starożytnego Wschodu, Egiptu, Grecji, Etrusków, Rzymian, grafiki i sztuki islamu. Od pokoju do pokoju dawny pałac królewski odsłania swoje arcydzieła: Giocondę, Tratwę Meduzy, Wenus z Milo, Zwycięstwo Samotraki… W sumie około 35 000 !

Luwr to światowej sławy muzeum sztuki znajdujące się w samym sercu Paryża/ Mieści się w Luwrze, który pierwotnie został zbudowany jako twierdza pod koniec XII wieku, a później został przekształcony w pałac królewski w XVI wieku. Kolekcja muzeum obejmuje ponad 35 000 dzieł sztuki i przedmiotów z różnych kultur i okresów historycznych, co czyni je największym muzeum sztuki na świecie.

Podczas rewolucji francuskiej w 1793 roku Luwr został przekształcony w muzeum, a jego zbiory zostały po raz pierwszy udostępnione publiczności. Z biegiem lat kolekcja muzeum rozrosła się i obejmuje różnorodne dzieła z czasów starożytnych cywilizacji, renesansu i czasów nowożytnych.

Jednym z najsłynniejszych dzieł sztuki przechowywanych w Luwrze jest „Mona Lisa” Leonarda da Vinci, która jest prezentowana w muzeum od 1797 roku. Obraz uważany jest za jedno z największych arcydzieł renesansu i jest jednym z najbardziej słynne obrazy na świecie.

W 1989 roku Luwr przeszedł gruntowną renowację, która obejmowała dodanie słynnej szklanej piramidy wejściowej zaprojektowanej przez architekta IM Pei. Renowacja pozwoliła zmodernizować muzeum i uczynić je bardziej dostępnym dla zwiedzających.
Luwr jest jednym z najczęściej odwiedzanych muzeów na świecie, co roku przyciąga ponad 10 milionów odwiedzających. Oprócz bogatej kolekcji dzieł sztuki w Luwrze znajduje się również duża biblioteka, ogród rzeźb oraz wiele restauracji i kawiarni.

Podsumowując, Luwr jest symbolem bogatego dziedzictwa kulturowego Francji i integralną częścią dziedzictwa artystycznego tego kraju. Zróżnicowana kolekcja dzieł sztuki i obiektów z całego świata iz różnych epok jest świadectwem zaangażowania muzeum w zachowanie i dzielenie się światowym dziedzictwem kulturowym z przyszłymi pokoleniami.

Znany na całym świecie z bogatej kolekcji sztuki impresjonistycznej, muzeum Musée” d’Orsay” jest również muzeum wszelkiej twórczości artystycznej w świecie zachodnim w latach 1848 – 1914. Jego kolekcje reprezentują wszystkie formy wyrazu, od malarstwa po architekturę, poprzez rzeźbę, sztukę dekoratywną, fotografie.

Musée d’Orsay mieści się w dawnym dworcu kolejowym Gare d’Orsay, który został zbudowany na Wystawę Światową w 1900 roku. Stacja służyła jako główna stacja końcowa pociągów południowo-zachodnich do 1939 roku, po czym wyszła z użycia.

W 1977 r. rząd francuski podjął decyzję o przekształceniu Gare d’Orsay w muzeum prezentujące krajowe kolekcje sztuki z okresu 1848–1914. Przebudowy dokonał architekt Gae Aulenti, a muzeum zostało oficjalnie zainaugurowane w 1986 r. .

Muzeum posiada bogatą kolekcję sztuki francuskiej z XIX i początku XX wieku, w tym obrazy, rzeźby, rzemiosło artystyczne i fotografię. W jej zbiorach znajdują się dzieła znanych artystów, takich jak Edgar Degas, Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Édouard Manet, Gustave Caillebotte, Mary Cassatt, Berthe Morisot i Henri de Toulouse-Lautrec.

Oprócz swoich kolekcji, Musée d’Orsay jest również znane ze swojej imponującej architektury, w tym dużego zegara, który dominuje w holu głównym i szklanego dachu, który zapewnia naturalne światło w galeriach. W muzeum znajduje się również biblioteka i audytorium, w którym odbywają się koncerty i imprezy.

Dziś Musée d’Orsay jest powszechnie uważane za jedno z najwspanialszych muzeów tego rodzaju i jest uważane za obowiązkowe miejsce dla każdego, kto interesuje się sztuką i kulturą Francji XIX i początku XX wieku.

przewodnik paryż po polsku
przewodnik po paryżu po polsku Sainte-Chapelle 1080x1

Sainte-Chapelle to gotycka kaplica położona w sercu Paryża we Francji. Została zbudowana w XIII wieku i jest uważana za jeden z najwspanialszych przykładów architektury gotyckiej na świecie. Kaplica słynie z przepięknych witraży, które zajmują prawie całe ściany kaplicy i przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu z Biblii. Witraże są uważane za jedne z najwspanialszych przykładów średniowiecznych witraży i są uważane za arcydzieła epoki gotyckiej.

Sainte-Chapelle została zbudowana, aby pomieścić Koronę Cierniową, która była jedną z najważniejszych chrześcijańskich relikwii tamtych czasów i podobno miała ją na sobie Jezus podczas ukrzyżowania.

W XIX wieku Sainte-Chapelle była zagrożona wyburzeniem, ale została uratowana i odrestaurowana dzięki publicznemu protestowi.
Dziś Sainte-Chapelle jest popularną atrakcją turystyczną Paryża i uważana jest za jeden z architektonicznych i kulturalnych skarbów miasta.
Odwiedzający kaplicę mogą podziwiać jej wspaniałe witraże i podziwiać misterne szczegóły jej gotyckiej architektury, która obejmuje ostre łuki, sklepienia żebrowe i latające przypory.

Łuk Triumfalny (Arc de Triomphe) to słynny punkt orientacyjny położony w samym sercu Paryża. Pomnik powstał na zamówienie cesarza Francji Napoleona Bonaparte w 1806 roku dla uczczenia jego zwycięstwa w bitwie pod Austerlitz. Łuk został zaprojektowany przez francuskiego architekta Jean-François Chalgrina i był inspirowany starożytnym rzymskim łukiem Titus.

Zwiedzające mogą wspiąć się na szczyt łuku, aby podziwiać wspaniały widok na miasto, a pomnik jest oświetlony w nocy, tworząc piękny spektakl. Łuk jest także miejscem Grobowca Nieznanego Żołnierza, pomnika żołnierzy francuskich poległych w I wojnie światowej.

Budowa Łuku rozpoczęła się w 1806 roku, ale została przerwana przez upadek Napoleona w 1814 roku. Prace nad łukiem wznowiono w 1826 roku, a pomnik ukończono w 1836 roku, za panowania króla Ludwika Filipa. Całkowity koszt budowy wyniósł około 9,3 miliona franków, który został sfinansowany z publicznych fundacji.

Arc de Triomphe to masywna konstrukcja o wysokości 50 metrów, szerokości 45 metrów i głębokości 22 metrów. Pomnik jest wykonany z kamienia i ozdobiony misternymi rzeźbami i płaskorzeźbami. Łuk jest ozdobiony kilkoma ogromnymi rzeźbami, w tym czterema końmi reprezentującymi cztery strony świata oraz sześcioma płaskorzeźbami przedstawiającymi różne zwycięstwa militarne armii francuskiej.

Łuk Triumfalny od ponad 200 lat jest symbolem francuskiej potęgi militarnej i zwycięstwa. Pomnik był miejscem kilku ważnych wydarzeń w historii Francji, w tym parad wojskowych i corocznej parady z okazji Dnia Bastylii. Łuk był także miejscem wielu wydarzeń politycznych i kulturalnych, w tym konduktu pogrzebowego Victora Hugo i przybycia Tour de France.

Łuk był również miejscem kilku znaczących momentów w historii świata. Podczas I wojny światowej Łuk Triumfalny służył jako punkt zborny wojsk francuskich i był miejscem kilku ceremonii wojskowych. Podczas II wojny światowej armia niemiecka przemaszerowała przez łuk po zajęciu Paryża, a łuk został uszkodzony przez alianckie bombardowania podczas wyzwalania miasta.

W ostatnich latach Łuk Triumfalny przeszedł kilka renowacji, aby zachować jego historyczne piękno. Pomnik jest świadectwem bogatej historii Francji i jej trwałych wpływów kulturowych i politycznych na świecie.

paryz przewodnik po polsku Arc de Triomphe 1080x2

Champs-Élysées to jedna z najbardziej znanych ulic na świecie. To aleja o długości 1,9 km położona w 8-ej dzielnicy Paryża. Biegnie od Place de la Concorde na wschodzie do Łuku Triumfalnego na zachodzie. Nazwa „Champs-Élysées” oznacza „Pola Elizejskie”, które w mitologii greckiej były rajem dla dusz bohaterskich i cnotliwych. Aleja słynie z teatrów, kin, luksusowych sklepów i restauracji.

Jest to również popularne miejsce zarówno wśród turystów, jak i mieszkańców, którzy przyjeżdżają, by cieszyć się szeroką promenadą wysadzaną drzewami.

Tuznajdują się również niektóre z najbardziej znanych zabytków Paryża, takie jak Grand Palais, Petit Palais i Palais de la Découverte. Pola Elizejskie były miejscem kilku ważnych wydarzeń w historii Francji, takich jak rewolucja 1848 r., wyzwolenie Paryża podczas II wojny światowej i protesty studenckie w maju 1968 r.

Moulin Rouge to światowej sławy kabaret znajdujący się w paryskiej dzielnicy Montmartre we Francji. Został założony w 1889 roku przez Charlesa Zidlera i Josepha Ollera, którzy wcześniej zarządzali odnoszącą sukcesy salą muzyczną Paris Olympia. Moulin Rouge szybko stał się jednym z najpopularniejszych miejsc w Paryżu, przyciągając różnorodną rzeszę artystów, pisarzy i celebrytów, a także zwykłych paryżan szukających nocnej rozrywki.

Kabaret słynął z ekstrawaganckich pokazów, na które składały się akrobacje, taniec i śpiew, a także z kolorowych, ryzykownych kostiumów i wyszukanych scenografii.

Jednym z najbardziej znanych aspektów Moulin Rouge był taniec kankana, który stał się znakiem rozpoznawczym kabaretu. Taniec, który powstał na początku XIX wieku, był znany z wysokich kopnięć, kół wozu i szpagatów i był wykonywany przez chór tancerzy w plisowanych spódnicach i halkach.

Na początku XX wieku Moulin Rouge nadal przyciągał szerokie grono mecenasów, w tym artystów takich jak Pablo Picasso i Henri de Toulouse-Lautrec, którzy stworzyli słynną serię plakatów dla kabaretu. Moulin Rouge pojawił się także w kilku filmach, w tym w musicalu Moulin Rouge z 1952 roku, w którym wystąpili Jose Ferrer i Zsa Zsa Gabor.

Podczas II wojny światowej Moulin Rouge było zamknięte przez kilka lat, a budynek służył jako główna kwatera wojska. Po wojnie kabaret został ponownie otwarty i ponownie stał się popularnym celem zarówno mieszkańców, jak i turystów.

W latach 60/70-ch Moulin Rouge przeszedł szereg renowacji i zmian własnościowych, ale nadal utrzymywał swoją reputację jednego z najlepszych miejsc rozrywki w Paryżu. W XXI wieku kabaret pozostaje popularną atrakcją turystyczną, oferując pokazy będące mieszanką tradycyjnych tańców kankana oraz współczesnej muzyki i stylów tanecznych.

Pomimo swojej długiej i bogatej historii, Moulin Rouge nie jest pozbawiony kontrowersji. Kabaret spotkał się z krytyką za seksistyczne przedstawianie kobiet i wykorzystywanie wykonawców spoza Francji, szczególnie na początku XX wieku. Jednak dla wielu ludzi Moulin Rouge pozostaje kultowym symbolem paryskiego życia nocnego i rozrywki.

polski przewodnik po paryżu Pałac Wersalski 1080x1 Versailles

Pałac Wersalski (Château de Versailles) jest znanym na całym świecie zabytkiem historycznym i symbolem francuskiej kultury i luksusu. Położony w Wersalu, zaledwie 20 km na południowy zachód od Paryża, pałac został pierwotnie zbudowany jako domek myśliwski dla Ludwika XIII w 1624 roku. Z biegiem czasu mały domek myśliwski został przekształcony we wspaniały pałac z rozległym kompleksem budynków, ogrody i fontanny.

Transformacja Pałacu zaczęła się w 1661 roku, kiedy zamieszkał w nim Ludwik XIV, zwany jako Król Słońca. Ludwik XIV był znany ze swojej miłości do luksusu i bogactwa i nie oszczędzał na uczynienie pałacu, który dziś jest jednym z najwspanialszych budynków w Europie. Zatrudnił najlepszych architektów, artystów i rzemieślników swoich czasów, aby stworzyć pałac, który był zarówno piękny, jak i funkcjonalny.

Pierwsza poważna renowacja pałacu została przeprowadzona przez głównego architekta Ludwika XIV, Louis Le Vau, który rozbudował pierwotny domek myśliwski do wielkiego pałacu wraz z kaplicą, apartamentami dla króla i królowej oraz galerią wystawową. Pałac został zaprojektowany w stylu barokowym, który był wówczas popularny we Francji i charakteryzował się wyszukaną ornamentyką, zakrzywionymi liniami i dramatycznymi efektami świetlnymi.

Oprócz ulepszeń architektonicznych Ludwik XIV zlecił również ogromny program dekoracji i wyposażenia wnętrz. Pałac był wypełniony dziełami sztuki, w tym obrazami, rzeźbami i gobelinami, z których wiele zostało stworzonych specjalnie dla pałacu. W pałacu znajdowało się również ekstrawaganckie wyposażenie, takie jak pozłacane meble, jedwabne zasłony i kryształowe żyrandole.

Ważną częścią kompleksu pałacowego były także ogrody wersalskie. Pierwotnie zaprojektowane przez Andre Le Notre ogrody zostały rozplanowane w klasycznym francuskim stylu, ze starannie wypielęgnowanymi trawnikami, geometrycznymi wzorami i wyszukanymi fontannami. Ogrody zostały również ozdobione rzeźbami i innymi dziełami sztuki, stanowiąc piękne tło dla imprez plenerowych i uroczystości.

Pałac był ważnym centrum władzy i kultury przez cały XVIII wiek. Ludwik XV dokonał kilku modyfikacji i uzupełnień pałacu, w tym budowę Petit Trianon, mniejszego pałacu położonego na terenie Wersalu oraz Hameau de la Reine, rustykalnego odosobnienia zaprojektowanego na wzór wioski chłopskiej. W pałacu odbywało się również wiele ważnych wydarzeń, takich jak królewskie śluby, przyjęcia dyplomatyczne czy państwowe bankiety.

Jednak losy pałacu zaczęły podupadać pod koniec XVIII wieku, gdy Francja przeżywała zawirowania polityczne i trudności gospodarcze. Podczas Rewolucji Francuskiej pałac został splądrowany, a wiele jego skarbów zostało splądrowanych lub zniszczonych. Pałac został ostatecznie przekształcony w muzeum, a wiele dzieł sztuki, które kiedyś zdobiły jego ściany, zostało zwróconych ich pierwotnym właścicielom lub sprzedanych innym kolekcjonerom.

W XIX i XX wieku pałac przeszedł kilka renowacji i renowacji. Większość budynków i ogrodów zostało naprawionych i przywrócono im pierwotną świetność, a także dodano nowe wystawy i galerie prezentujące bogatą historię i dziedzictwo kulturowe pałacu. Dziś Pałac Wersalski jest jednym z najpopularniejszych miejsc turystycznych we Francji, przyciągającym każdego roku miliony turystów, którzy przyjeżdżają, aby podziwiać jego piękno i poznać jego bogatą historię.

Bazylika Sacré-Cœur, znana również jako bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest kościołem rzymskokatolickim położonym na szczycie wzgórza Montmartre. Jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych obiektów w mieście i co roku przyciąga miliony turystów. Bazylika słynie z oszałamiających białych kopuł, skomplikowanej architektury i panoramicznych widoków na miasto. Historia bazyliki rozpoczyna się pod koniec XIX wieku, w czasie wielkich przewrotów politycznych i społecznych we Francji.

W 1870 roku Francja została pokonana w wojnie francusko-pruskiej, która doprowadziła do upadku II Cesarstwa i powstania III RP. Kraj był głęboko podzielony, a wielu katolików czuło się marginalizowanych i uciskanych przez świecki rząd.

W odpowiedzi na tę sytuację grupa wpływowych francuskich katolików, na czele z Alexandrem Legentilem i Hubertem Rohault de Fleury, zaproponowała budowę nowego kościoła pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa. Pomysł polegał na stworzeniu symbolu katolickiego oporu wobec świeckiego rządu i promowaniu odrodzenia religijnego we Francji.

Miejscem wybranym dla kościoła był szczyt Montmartre, najwyższego punktu w Paryżu. Wzgórze od dawna było związane z tradycjami religijnymi, a na miejscu znajdowała się już niewielka kapliczka. Propozycja budowy wielkiej bazyliki spotkała się z entuzjazmem wielu katolików i szybko zebrano fundusze na budowę.

Architektem wybranym do realizacji projektu był Paul Abadie, wybitny członek francuskiego środowiska architektonicznego. Abadie był znany ze swojego miłości do architektury gotyckiej i zaprojektował bazylikę Sacré-Cœur w stylu neogotyckim, z elementami architektury bizantyjskiej i romańskiej.

Budowa bazyliki rozpoczęła się w 1875 roku i trwała ponad 40 lat. Budynek został w całości sfinansowany z prywatnych funduszów, bez wsparcia rządu. Był to celowy wybór katolickich zwolenników projektu, którzy chcieli pokazać, że mogą zbudować okazały kościół bez pomocy władz. Budowa bazyliki nie była pozbawiona kontrowersji. Projektowi sprzeciwiało się wielu sekularystów i ugrupowań antyklerykalnych, widząc w nim symbol nietolerancji religijnej i reakcyjnej polityki. Były protesty i demonstracje przeciwko cerkwi, a nawet próby sabotażu budowy.

Mimo tych przeszkód bazylikę ukończono ostatecznie w 1914 r., tuż przed wybuchem I wojny światowej. Kościół został konsekrowany w 1919 r. i szybko stał się popularnym celem katolickich pielgrzymów i turystów.

Bazylika Sacré-Cœur odegrała ważną rolę w historii Francji od czasu jej budowy. Podczas II wojny światowej kościół służył jako schronienie dla wielu francuskich bojowników ruchu oporu, którzy szukali schronienia w jego podziemnej krypcie. Bazylika odegrała też rolę w protestach studenckich w 1968 roku, kiedy to na krótko została zajęta przez działaczy studenckich.

Dziś bazylika Sacré-Cœur jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Paryżu i co roku przyciąga miliony turystów. Kościół jest nadal ważnym symbolem katolicyzmu we Francji i pozostaje popularnym celem pielgrzymek i turystów z całego świata. Jego oszałamiająca architektura, panoramiczne widoki i bogata historia sprawiają, że jest to obowiązkowe miejsce dla każdego, kto odwiedza Paryż.

polski przewodnik po paryżu Basilica of Sacré Coeur de Montmartre 1080x1
polski przewodnik po Paryżu Panthéon_1795 1080x1

Panthéon to monumentalny neoklasycystyczny budynek położony w Dzielnicy Łacińskiej. Pierwotnie został zbudowany jako kościół pod wezwaniem św. Genevieve, patronki Paryża, ale później stał się świeckim mauzoleum dla najwybitniejszych postaci francuskiej historii. Panteon ma długą i bogatą historię i odegrał znaczącą rolę w życiu kulturalnym i politycznym Francji. Pomysł Panteonu urodził się w XVIII wieku, przez czas panowania Ludwika XV.

Król postanowił wybudować kościół pod wezwaniem św. Genowefy, patronki Paryża, jako wyraz wdzięczności za jej wstawiennictwo w czasie dotkliwej suszy. Kościół został zaprojektowany przez architekta Jacques-Germain Soufflot, który wyobraził sobie monumentalną budowlę, która mogłaby konkurować z wielkimi budowlami starożytnego Rzymu.

Budowa kościoła rozpoczęła się w 1758 roku i trwała prawie 30 lat ze względu na trudności finansowe i techniczne. Panteon został ostatecznie otwarty w 1790 roku, wkrótce po rewolucji francuskiej, jako świecka świątynia poświęcona wielkim ludziom Francji. Budynek został przemianowany na Pantheon, na cześć słynnej rzymskiej świątyni, w której czczono bogów.

Przez lata Panteon odgrywał znaczącą rolę w historii Francji. W czasie Rewolucji budynek stał się symbolem nowego porządku republikańskiego, a jako bohaterów ludu pochowano w nim wiele znanych ludzi. Należeli do nich filozofowie Voltaire i Rousseau, naukowiec Lavoisier i rewolucyjny przywódca Marat.

W XIX wieku Panteon nadal służył jako mauzoleum wielkich ludzi Francji. Dodano grobowce znanych ludzi, takich jak Victor Hugo, Emile Zola i Alexandre Dumas, a także wielu dowódców wojskowych i naukowców.

Podczas II wojny światowej Panteon służył jako miejsce schronienia dla ruchu oporu, a przez pewien czas budynek okupowały wojska niemieckie. Po wojnie on został odrestaurowany i stał się symbolem narodowej jedności i dumy.

Dziś Panteon jest otwarty dla zwiedzających i pozostaje symbolem francuskiej kultury i historii. W budynku znajduje się wahadło Foucault, eksperyment naukowy, który demonstruje obrót Ziemi i oferuje panoramiczne widoki Paryża z jego kopuły. Panteon nadal inspiruje i zachwyca odwiedzających swoją wielkością i historycznym znaczeniem.

Znani ludzie Paryżu

Napoleon Bonaparte był generałem wojskowym i cesarzem, który doszedł do władzy we Francji pod koniec XVIII i na początku XIX wieku. Znany jest ze swoich podbojów militarnych i roli, jaką odegrał w kształtowaniu współczesnej Francji.

Napoleon Bonaparte był dowódcą wojskowym i cesarzem Francji, który doszedł do władzy pod koniec XVIII i na początku XIX wieku. Jest uważany za jedną z najbardziej wpływowych ludzi w historii Europy i jest znany ze swoich podbojów militarnych, reform politycznych i trwałej spuścizny.

Napoleon urodził się 15 sierpnia 1769 roku w Ajaccio na Korsyce, francuskiej wyspie na Morzu Śródziemnym. Jego ojciec był prawnikiem, a matka była włoskiego pochodzenia. Jako dziecko Napoleon kształcił się we Francji i wykazywał niezwykłe zdolności w zakresie matematyki i strategii wojskowej.

W 1785 roku Napoleon wstąpił do akademii wojskowej w Brienne-le-Château, gdzie osiągnął doskonałe wyniki w nauce i ukończył ją z wyróżnieniem. Następnie został mianowany podporucznikiem armii francuskiej.

Kariera wojskowa Napoleona rozpoczęła się na dobre w 1792 roku, podczas rewolucji francuskiej, kiedy został mianowany kapitanem artylerii. Szybko awansował i do 1796 r. dowodził armią francuską we Włoszech.

W 1799 roku Napoleon dokonał zamachu stanu i został pierwszym konsulem Republiki Francuskiej. Umocnił swoją władzę w ciągu następnych kilku lat, aw 1804 roku ogłosił się cesarzem Francuzów.

Podczas swojego panowania Napoleon przeprowadził szereg ważnych reform politycznych, w tym Kodeks Napoleona, który ustanowił jednolity system prawny w całej Francji. Zmodernizował także francuską gospodarkę, ustanowił scentralizowany rząd i wprowadził tolerancję religijną.

Jednak największą spuścizną Napoleona są jego podboje militarne. W największym stopniu rozszerzył Cesarstwo Francuskie, podbijając znaczną część Europy i ustanawiając szereg marionetkowych państw. Do jego najsłynniejszych kampanii wojennych należą kampania włoska z lat 1796-1797, kampania egipska z lat 1798-1801 oraz bitwa pod Austerlitz w 1805 r., uważana za jedno z największych zwycięstw militarnych w historii.

Pomimo wielu sukcesów, imperium Napoleona było nękane problemami. Nie był w stanie pokonać brytyjskiej marynarki wojennej, co uniemożliwiło mu ustanowienie całkowitej kontroli nad Europą. Poniósł także szereg porażek militarnych, w tym katastrofalną kampanię rosyjską w 1812 roku.

W 1814 roku Napoleon został zmuszony do abdykacji i zesłany na wyspę Elbę. Jednak uciekł z wygnania w 1815 roku i wrócił do Francji, gdzie został na krótko przywrócony jako cesarz, zanim został pokonany w bitwie pod Waterloo. Następnie został zesłany na odległą wyspę Świętej Heleny, gdzie zmarł w 1821 roku w wieku 51 lat.

Pomimo jego klęski dziedzictwo Napoleona jest nadal odczuwalne. Uważany jest za jednego z największych dowódców wojskowych w historii, a jego reformy polityczne i prawne wywarły trwały wpływ na Francję i Europę. Jest również pamiętany ze względu na swoją nieprzemijającą charyzmę i umiejętność wzbudzania lojalności i oddania wśród swoich żołnierzy.

paryz przewodnik po polsku napoleon bonaparte 604x1