Rzym i Watykan

Kuchnia rzymska z jej autentycznymi daniami z makaronu i tętniącymi życiem trattoriami oferuje niezapomnianą kulinarną podróż. A dzięki słonecznemu śródziemnomorskiemu klimatowi Rzym zaprasza do odkrywania brukowanych uliczek i ukrytych skarbów przez cały rok.

Historia Rzymu sięga legendarnego założenia w 753 roku p.n.e. przez braci bliźniaków, Romulus i Remus. Chociaż opowieść o braciach wychowanych przez wilczycę i budowaniu miasta może być mitologiczna, pewne jest, że Rzym odegrał kluczową rolę w kształtowaniu zachodniej cywilizacji.

Rzymem początkowo rządzili królowie, aż do 509 roku p.n.e., kiedy to ostatni król, Lucius Tarquinius Superbus, został wypędzony i ustanowiono republikę. Republika Rzymska była okresem wielkiej ekspansji i podbojów, w tym klęski Carthage w wojnach punickich, które zapewniły Rzymowi dominację w świecie śródziemnomorskim.

W 27 roku p.n.e. Octavian, adoptowany syn Julius Ceasar, został pierwszym cesarzem Rzymu i przyjął imię Augustus. Podczas rządu cesarzy Rzym stał się imperium, a miasto stało się jednym z największych i najbardziej wpływowych na świecie. W tym czasie powstało wiele najbardziej charakterystycznych budowli Rzymu, takich jak Koloseum i Panteon.

Rzym rozwijał się jako stolica Cesarstwa Rzymskiego przez wieki, aż do upadku imperium w IV i V wieku. Napady barbarzyńców, kryzysy gospodarcze i niestabilność polityczna doprowadziły w 476 roku n.e. do upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego, a Rzym pozostawiono pod kontrolą różnych plemion barbarzyńskich.

Miasto pozostawało pod panowaniem różnych obcych mocarstw, w tym Cesarstwa Bizantyjskiego, Świętego Cesarstwa Rzymskiego i Państwa Kościelnego, aż do zjednoczenia Włoch w 1871 roku. Rzym stał się stolicą nowo utworzonego Królestwa Włoch i przeżywał okres wzrostu i modernizacji pod przewodnictwem premiera Benito Mussolini.

Podczas II wojny światowej Rzym był okupowany przez wojska niemieckie i doznał znacznych zniszczeń, ale miasto zostało wyzwolone przez wojska alianckie w 1944 r. W latach powojennych Rzym stał się centrum kultury, polityki i turystyki, ze znaczną ekspansją miejską i budowa nowych dzielnic.

Dziś Rzym to nowoczesne, tętniące życiem miasto, które z dumą celebruje swoją bogatą historię i kulturę. Liczne zabytki, muzea i starożytne ruiny miasta przyciągają każdego roku miliony turystów, a jego tradycje kulinarne i scena artystyczna nadal inspirują i zachwycają zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Był nie tylko miejscem wyścigów, ale także miejscem igrzysk gladiatorów, festiwali publicznych i pochodów triumfalnych.

Stadion zdobiły imponujące zabytki, w tym obelisk z Egiptu, obecnie przeniesiony na Piazza del Popolo. Chociaż duża część jego struktury została z czasem utracona, miejsce to pozostaje rozległym parkiem publicznym, oferującym wgląd w wspaniałość starożytnego społeczeństwa rzymskiego.

Pierwszy zarejestrowany wyścig rydwanów w Circus Maximus miał miejsce w VI wieku p.n.e. Circus Maximus był kilkakrotnie niszczony przez pożary i ostatecznie został opuszczony w średniowieczu. Obecnie jest to park publiczny, który jest bezpłatny i nie ma żadnej kolejki na wstęp.

W IV wieku pne teren Circus Maximus został przekształcony w miejsce wyścigów rydwanów, które szybko stały się jedną z najpopularniejszych form rozrywki w starożytnym Rzymie. W tym czasie powstały pierwsze drewniane trybuny, a stadion był stopniowo rozbudowywany w ciągu następnych kilku stuleci, aby pomieścić większe tłumy.

Podczas Republiki Rzymskiej (509-27 pne) Circus Maximus był używany głównie do wyścigów rydwanów i innych wydarzeń publicznych. Wyścigi rydwanów odbywały się na cześć różnych bogów i bogiń i często towarzyszyły im wyszukane uroczystości i ceremonie.

Jednym z najsłynniejszych wydarzeń odbywających się w tu były Ludi Romani, czyli igrzyska rzymskie, które odbywały się corocznie ku czci Jowisza. Gry te obejmowały różnorodne wydarzenia, w tym wyścigi rydwanów, zawody gladiatorów i przedstawienia teatralne.

W 55 r. pne Julius Ceasar dodał nową sekcję do Circus Maximus, znaną jako Spina. Była to długa, wąska platforma biegnąca przez środek stadionu i ozdobiona posągami, kolumnami i innymi ozdobnymi elementami.

W okresie Cesarstwa Rzymskiego (27 pne – 476 ne) teren stał się jeszcze bardziej imponującym. Liczba miejsc siedzących została zwiększona do 250 000 widzów, co czyniło go jednym z największych miejsc rozrywki na świecie w tamtym czasie.

Cesarze tacy jak Caligula i Neron byli znani z wystawnych widowisk w Circus Maximus, które często obejmowały egzotyczne zwierzęta, pozorowane bitwy morskie i inne ekstrawaganckie pokazy władzy i bogactwa.

Pod koniec IV wieku chrześcijański cesarz Theodosius zakazał wszelkich pogańskich praktyk i wydarzeń, w tym wyścigów rydwanów, co doprowadziło do upadku Circus Maximus. Stadion popadł w ruinę w ciągu następnych kilku stuleci, a większość kamienia i marmuru została zebrana do innych projektów budowlanych.

Dziś z pierwotnego Circus Maximus pozostało bardzo niewiele, poza kilkoma fragmentami części wypoczynkowej i fundamentami niektórych budynków otaczających stadion. Jednak dziedzictwo Circus Maximus żyje dzięki kulturowemu i historycznemu znaczeniu, jakie posiada jako jedno z najważniejszych miejsc rozrywki w starożytnym Rzymie.

Odwiedzający mogą zwiedzać archeologiczne skarby, takie jak Domus Augustana, Domus Flavia i Stadion Domicjana, prezentujące wspaniałość starożytnej architektury rzymskiej.

Wzgórze oferuje ładne panoramiczne widoki na Forum Romanum i Circus Maximus, co czyni je obowiązkowym miejscem do odwiedzenia zarówno dla miłośników historii, jak i fotografów.

Kompleks pałacowy był rozległy, z wieloma różnymi budynkami, ogrodami i dziedzińcami.

u znajdował się także słynny Amfiteatr Flavium, znany również jako Koloseum, który został zbudowany przez cesarza Vespasian i jego syna Titus. W średniowieczu Palatyn był w dużej mierze opuszczony, a jego ruiny były wykorzystywane jako kamieniołom materiałów budowlanych. Tu znajdował się także słynny Amfiteatr Flavium, znany również jako Koloseum, który został zbudowany przez cesarza Vespasian i jego syna Titus.Palatyn został odkopany i odrestaurowany przez włoskiego archeologa Raffaele Garrucciego w XIX wieku. Wzgórze Palatyn jest częścią Koloseum, Forum Romanum i Palatynu, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wzgórze oferuje odwiedzającym wgląd w historię i kulturę starożytnego Rzymu, zapewniając wyjątkową okazję do zobaczenia niektórych z najstarszych i najlepiej zachowanych ruin Cesarstwa Rzymskiego. Pałac Augusta uważany jest za jeden z najlepiej zachowanych starożytnych rzymskich pałaców na świecie. Znajduje się tu słynny „Dom Liwii”, który prawdopodobnie był rezydencją żony Augusta. Pałac Tyberiu posiadał prywatny basen i system podziemnych tuneli. Pałac Septimius Severus posiadał prywatne łaźnie termalne i dużą salę ozdobioną freskami.

Ukochaną tradycją jest wrzucenie monety do fontanny, co zapewnia powrót do Rzymu — ponad 1 milion euro jest zbierane rocznie i przekazywane na cele charytatywne.

W nocy fontanna jest pięknie oświetlona, ​​tworząc magiczną atmosferę, która przyciąga gości z całego świata. Zwiedzanie fontanny oferuje wgląd w rzymską sztukę, historię i ponadczasowy romans, co czyni ją niezapomnianym przeżyciem.

Historia fontanny sięga 19 roku p.n.e., kiedy Cesarstwo Rzymskie przeżywało swój rozkwit.
Pierwsza wersja fontanny została zamówiona przez rzymskiego cesarza Agryppę jako sposób dostarczania wody do pobliskich Łaźni Agryppy. Z czasem fontanna popadła w ruinę i ostatecznie została odbudowana w XVI wieku. Po raz pierwszy fontanna została ozdobiona ozdobnymi rzeźbami, co czyni ją bardziej dziełem sztuki niż tylko funkcjonalnym źródłem wody.
Na początku XVIII wieku papież Klemens XII zlecił Nicola Salvi zbudowanie większej i bardziej wyszukanej fontanny, która ostatecznie stała się Fontanną di Trevi, którą znamy dzisiaj. Prace trwały ponad 30 lat i zostały ostatecznie ukończone w 1762 roku. Fontanna di Trevi jest wykonana z marmuru trawertynowego i ma 26 metrów wysokości i 49 metrów szerokości, co czyni ją jedną z największych barokowych fontann na świecie.
Centralną postacią fontanny jest Neptun, bóg mórz, otoczony innymi alegorycznymi postaciami przedstawiającymi obfitość i płodność. Skomplikowane rzeźby i rzeźby są uważane za jedne z najlepszych przykładów sztuki barokowej na świecie.
Jednym z najbardziej znanych aspektów Fontanny di Trevi jest tradycja wrzucania monety do wody. Według legendy wrzucenie jednej monety do fontanny gwarantuje odwiedzającemu powrót do Rzymu, a dwie monety zapewniają podróż powrotną i spełnienie życzenia. Mówi się, że dzienna zbiórka monet z fontanny wynosi około 3000 euro, które są przekazywane Caritasowi, katolickiej organizacji charytatywnej w Rzymie.
Fontanna di Trevi pojawiła się w wielu znanych filmach, w tym w La Dolce Vita od Federico Fellini, i jest jednym z najbardziej znanych zabytków Rzymu. Fontanna przeszła kilka renowacji i renowacji na przestrzeni lat, aby utrzymać ją w dobrym stanie, i nadal co roku przyciąga miliony odwiedzających, co czyni ją jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych we Włoszech.

Zamek miał być wielkim grobowcem, w którym można było pochować cesarza i jego rodzinę. Mauzoleum zostało ukończone w 139 roku i było największym grobowcem w Cesarstwie Rzymskim.

Później był używany przez papieży jako twierdza i zamek, a od końca XIX wieku pełni funkcję muzeum.

Zamek jest przykładem architektury romańskiej i ma wiele ciekawych elementów, w tym fosę, most zwodzony i wewnętrzny dziedziniec. Obecnie to muzeum i był prezentowany w wielu filmach i programach telewizyjnych. Castel Sant’Angelo słynie z bogatej historii, pięknej architektury i wspaniałych widoków na miasto.

Został zbudowany dla rzymskiego cesarza Hadriana, który rządził od 117 do 138 rne. Budowa grobowca rozpoczęła się w 135 r. n.e., krótko po śmierci Hadriana, a zakończyła się w 139 r. n.e. Mauzoleum zbudowano w rozległym parku otoczonym murem, który miał symbolizować granice Cesarstwa Rzymskiego. Grób był pierwotnie ozdobiony marmurem i bogatymi dekoracjami, w tym posągami i fryzami, które od tego czasu zaginęły lub zostały zniszczone. Na przestrzeni wieków mauzoleum było kilkakrotnie przekształcane i modyfikowane. We wczesnym średniowieczu został przekształcony w twierdzę przez papieży, którzy używali go jako schronienia przed atakami i symbolu swojej potęgi. W okresie renesansu grobowiec był używany jako zamek, a później jako więzienie dla niektórych z najbardziej znanych przestępców i więźniów politycznych tamtych czasów. Dziś jest znane jako Castel Sant’Angelo i służy jako muzeum i jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Rzymu. Odwiedzający mogą poznać jego historię i podziwiać imponującą architekturę, w tym kultową cylindryczną wieżę, mury obronne i misterne dekoracje.

Znajdujące się na Kapitolu muzea mieszczą kultowe arcydzieła, takie jak Wilczyca Kapitolińska, brązowy posąg przedstawiający Romulusa i Remusa, oraz Umierający Gal, wzruszający hołd dla starożytnej sztuki wojennej.

Kompleks muzealny zaprojektowany przez Michelangelo charakteryzuje się eleganckim placem i harmonijnym układem, który wzbogaca wrażenia zwiedzających. Dzięki skarbom obejmującym starożytną sztukę Rzymską, średniowieczną i renesansową, Muzea Kapitolińskie oferują niezrównaną podróż przez historię zachodniej cywilizacji.

Innym znanym dziełem w muzeach jest Capitoline Venus, rzymska kopia greckiego oryginału, uważana za jeden z najpiękniejszych zachowanych przykładów sztuki rzymskiej. W muzeach znajduje się również kolekcja sztuki renesansowej, w tym dzieła Titian, Tintoretto and Raffaello, a także kolekcja monet i medali.

Historia Muzeów Kapitolińskich rozpoczyna się w połowie XV wieku, kiedy papież Sictus IV podarował mieszkańcom Rzymu grupę posągów z brązu. Posągi ustawiono na dziedzińcu Palazzo dei Conservatori, który od średniowiecza był siedzibą władz miasta. Kolekcja została rozszerzona w następnych stuleciach o inne dzieła sztuki, w tym rzeźby, obrazy i starożytne artefakty.

W XVI wieku kolekcja została dodatkowo wzbogacona przez papieża Julius II, który zlecił artyście Michelangelo zaprojektowanie wspaniałego placu łączącego Palazzo dei Conservatori z Palazzo Nuovo, innym budynkiem na Kapitolu. Plac jest uważany za jedną z najpiękniejszych przestrzeni publicznych w Rzymie i jest zdominowany przez pomnik Marcus Aurelius, słynnego cesarza rzymskiego.

Przez wieki Muzea Kapitolińskie nadal się rozwijały, dodając do kolekcji nowe dzieła sztuki i budując nowe budynki, aby je pomieścić. W XVIII i XIX wieku muzea zostały odnowione i przeprojektowane przez szereg architektów i kuratorów, a kolekcja została dodatkowo wzbogacona nabytkami i darowiznami.

Dziś Muzea Kapitolińskie są domem dla ogromnej kolekcji sztuki i artefaktów ze starożytnego Rzymu, w tym rzeźb, obrazów i sztuki dekoracyjnej. Niektóre z najbardziej znanych dzieł w kolekcji to Umierający Gal (Galata Morente), Wenus Kapitolińska (La Venere capitolina) i Wilczyca Rzymu (Lupa capitolina), brązowy posąg wilka karmiącego dwoje niemowląt, który jest uważany za symbol miasta Rzym.

Oprócz kolekcji sztuki, Muzea Kapitolińskie mieszczą również obszerną bibliotekę i archiwum dokumentów związanych z historią Rzymu. Muzea są otwarte dla publiczności i są popularnym celem podróży turystów i miłośników sztuki z całego świata. Muzea Kapitolińskie są uważane za jedną z najważniejszych instytucji kulturalnych we Włoszech i świadectwo bogatej historii i dziedzictwa Rzymu.

Appia jest jednym z najlepszych przykładów starożytnej inżynierii rzymskiej i jest przykładem wielkości starożytnego Rzymu.

Jest ona popularnym celem turystów, pieszych i rowerzystów, którzy przyjeżdżają podziwiać jej dobrze zachowane fragmenty oryginalnej kostki brukowej, murów i pomników.

Część Via Appia została zachowana jako miejsce historyczne i jest obecnie popularnym celem. Jest ona znana ze swojego związku ze św. Piotrem, który, jak się uważa, został wyprowadzony z Rzymu na egzekucję tą drogą.

Borghese był głównym mecenasem sztuki i był znany ze swojej bogatej kolekcji rzeźb, obrazów i innych dzieł sztuki.

Z biegiem czasu kolekcja Borghese powiększyła się o niektóre z najważniejszych dzieł okresu renesansu i baroku. Dziś w galerii znajduje się imponująca kolekcja dzieł znanych artystów, takich jak Caravaggio, Bernini i Titius, a także mniej znanych artystów z tych samych okresów.

Galeria mieści się w pięknym budynku, który pierwotnie został zbudowany jako willa dla rodziny Borghese w XVII wieku. Budynek został zaprojektowany przez architekta Flaminio Ponzio i oferuje wspaniałe ogrody, fontanny i rzeźby.

W ciągu wieków galeria przeszła kilka renowacji i rozbudowy, aby pomieścić rosnącą kolekcję sztuki. Dziś ona jest jednym z najważniejszych muzeów w Rzymie, odwiedzanym co roku przez tysiące turystów i miłośników sztuki.

Od VIII wieku powstało Państwo Kościelne, czyniąc papieży nie tylko duchowymi przywódcami, ale także świeckimi władcami rozległych terytoriów we Włoszech aż do zjednoczenia Włoch w 1870 r. Pomimo niewielkich rozmiarów, Watykan posiada niektóre z najbardziej znanych skarbów kultury na świecie, w tym Kaplicę Sykstyńską, ozdobioną przez Michelangelo, i Bibliotekę Watykańską, jeden z najstarszych i najważniejszych zbiorów rękopisów.

Historia Watykanu to opowieść obejmująca wieki, głęboko spleciona z historią chrześcijaństwa i dynamiką władzy w Europie. Chociaż Watykan, jaki znamy, został oficjalnie ustanowiony jako niezależne miasto-państwo dopiero w 1929 r., jego korzenie sięgają początków istnienia kościoła chrześcijańskiego i rozprzestrzeniania się katolicyzmu w całej Europie.

Początki i rozwój chrześcijaństwa (I–IV wiek)

Obszar Watykanu został zbudowany na terenie dawnego starożytnego Rzymu. Według tradycji św. Piotra, jeden z apostołów Jezusa Chrystusa i pierwszy papież, został umęczony i pochowany na Wzgórzu Watykańskim około 64 r. n.e. Jego grób stał się miejscem pielgrzymek dla pierwszych chrześcijan, a ostatecznie cesarz Konstantyn, pierwszy chrześcijański cesarz Rzymu, zbudował pierwotną Bazylikę św. Piotra na tym terenie w IV wieku. To zapoczątkowało znaczenie obszaru Watykanu jako chrześcijańskiego miejsca pielgrzymkowego.

Państwo Kościelne i średniowieczna potęga (VIII–XV wiek)

Do VIII wieku wpływ papieża znacznie wzrósł, nie tylko w kwestiach duchowych, ale także politycznych. Doprowadziło to do powstania Państwa Kościelnego — zbioru terytoriów w centralnej Italii bezpośrednio rządzonych przez papieża, w tym części współczesnego Watykanu. Przez stulecia papiestwo zgromadziło ogromne bogactwo i władzę polityczną, stając się potężną jednostką w średniowiecznej Europie. Sam obszar Watykanu nadal rozwijał się jako ośrodek religijny i administracyjny.

Zamieszanie i utrata Państwa Kościelnego (XVIII–XIX wiek)

Władza polityczna Watykanu zmniejszyła się, gdy Włochy przechodziły przez poważne wstrząsy. Pod koniec XVIII wieku Napoleon najechał Włochy, a Państwo Kościelne zostało tymczasowo zaanektowane. W XIX wieku zjednoczenie Włoch stało się pilnym celem nacjonalistów, co doprowadziło do konfliktu z papiestwem, które chciało zachować swoje terytoria. W 1870 roku Królestwo Włoch przejęło Państwo Kościelne, pozostawiając papieża ograniczonego do Watykanu i oznaczając początek tzw. „kwestii rzymskiej” — trwającego dziesięciolecia sporu o rolę papieża we Włoszech.

Watykan w nowoczesnych czasach (XX–XXI wiek)

Od czasu uzyskania niepodległości Watykan pełni funkcję duchowej i administracyjnej siedziby Kościoła katolickiego i nadal wywiera globalny wpływ za pośrednictwem papieża, który pełni funkcję zarówno przywódcy religijnego, jak i głowy państwa. Watykan angażuje się również w stosunki dyplomatyczne na całym świecie, działając jako neutralna strona w konfliktach międzynarodowych i opowiadając się za prawami człowieka, pokojem i moralnym przewodnictwem.

Każdego roku Watykan nadal przyciąga miliony pielgrzymów i turystów , którzy przybywają, aby zobaczyć jego imponującą architekturę, bezcenne zbiory dzieł sztuki i znaczenie religijne. Jego bogata historia, od starożytnego Rzymu po współczesną suwerenność, czyni go jednym z najbardziej wyjątkowych i wpływowych miejsc na Ziemi.

Raffaello słynie również z kilku innych dzieł w Muzeum Watykańskim, w tym fresków w Stanze Watykańskim (w tym „Szkoła Ateńska” i „Stanza Watykańska Heliodora”) oraz Loggia Watykańska.

Niektóre z najbardziej godnych uwagi dzieł w kolekcji to kultowe popiersie królowej Nefertiti, posąg boga Horus i grobowiec księżniczki Henutta. Muzeum znajduje się w kompleksie Muzeów Watykańskich i jest otwarte dla zwiedzających.

Agrippa nadzorował budowę wielu ważnych budynków i budowli w Rzymie, w tym Panteonu, akweduktu Aqua Virgo i Łaźni w jego imieniu Agrippa.

Marcus odegrał kluczową rolę, pomagając Augustus w utworzeniu Cesarstwa Rzymskiego i wprowadzając wiele ważnych reform administracyjnych i prawnych. Ogólnie mówiąc, ten człowiek był główną postacią wczesnego Cesarstwa Rzymskiego i odegrał ważną rolę w kształtowaniu politycznego, wojskowego i kulturowego krajobrazu swoich czasów.

Panowanie Trajana jest często uważane za jeden z najbardziej pomyślnych i udanych okresów w historii Rzymu.

Marcus stawiał na pierwszym miejscu sprawiedliwość, uczciwość i dobrobyt swojego ludu, uosabiając ideał filozofa-króla. Jego kultowy konny posąg nadal stoi jako symbol rzymskiej cnoty i przywództwa w Muzeach Kapitolińskich.