Budapeszt

W XIV wieku król Zygmunt Węgierski przekształcił twierdzę w pałac w stylu gotyckim. Później król Maciej Korwin dokonał dalszych uzupełnień i renowacji pałacu w stylu renesansowym.

W XVI wieku Węgry były okupowane przez Imperium Osmańskie, a Zamek Królewski został poważnie uszkodzony podczas oblężenia Budy w 1541 roku. Turcy przejęli kontrolę nad pałacem i uczynili z niego jedną z głównych twierdz w regionie. Przez ponad 150 lat Zamek Królewski znajdował się pod panowaniem osmańskim i dopiero w 1686 roku wojska Habsburgów pod wodzą Karola V odbiły pałac po długim i krwawym oblężeniu. W XVIII wieku Habsburgowie przebudowali zamek w stylu barokowym, a nowy pałac zaprojektował Franz Anton Hillebrandt.

W XIX wieku Zamek Królewski przeszedł dalsze renowacje, a architekci Miklós Ybl i Alajos Hauszmann przeprojektowali pałac, aby nadać mu neoklasycystyczny wygląd. Rozbudowali też zamek, dodając nowe skrzydła i dziedzińce. W tym czasie Zamek Królewski stał się oficjalną rezydencją węgierskich monarchów i odbywało się tu wiele ważnych wydarzeń, takich jak koronacje i królewskie śluby.

W 1918 roku, po upadku Cesarstwa Austro-Węgierskiego, Zamek Królewski stał się rezydencją gubernatora Węgier Miklósa Horthy’ego. Podczas II wojny światowej kompleks zamkowy został poważnie uszkodzony podczas oblężenia Budapesztu. Wycofujące się wojska niemieckie wysadziły w powietrze kilka budynków, powodując znaczne zniszczenia pałacu. Po wojnie rząd węgierski podjął szeroko zakrojoną renowację, aby przywrócić zamek do dawnej świetności.

W 1949 roku, po utworzeniu Węgierskiej Republiki Ludowej, pałac stał się siedzibą różnych urzędów i instytucji rządowych, w tym Narodowej Biblioteki Széchényi i Muzeum Historii Budapesztu. W 1987 roku UNESCO wpisało całą Dzielnicę Zamkową, w tym Zamek Królewski, na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Dziś Zamek Królewski jest jednym z najpopularniejszych miejsc turystycznych w Budapeszcie, przyciągającym co roku miliony turystów. Kompleks zamkowy obejmuje kilka muzeów, galerii i restauracji, a fantastyczne widoki na miasto sprawiają, że jest to ulubione miejsce zarówno mieszkańców, jak i turystów. Historia i architektura Zamku Królewskiego niezmiennie fascynuje i inspiruje ludzi z całego świata.

W 1881 r. rada miejska Budapesztu podjęła decyzję o budowie nowego kompleksu łaźni termalnych na terenie Parku Miejskiego (Városliget). Miejsce to zostało wybrane ze względu na położenie nad źródłem termalnym, które odkryto podczas budowy pobliskiego dworca kolejowego.

Budowę kompleksu łaźni rozpoczęto w 1909 r., a zakończono w 1913 r. Projekt budynku powstał we współpracy architektów Gyozo Cziglera i Vilmosa Freunda, którzy włączyli do projektu elementy stylu barokowego i secesyjnego.

W czasie II wojny światowej łaźnia termalna Széchenyi była uszkodzona i została zamknięta na kilka lat. W latach 1950-tych łaźnię przebudowano i rozbudowano o dodatkowe baseny i urządzenia.

W latach 1970-tych łaźnię poddano kolejnym remontom, w tym dodano basen ze sztuczną falą i nowy basen termalny. W 1999 roku kompleks łaźni przeszedł gruntowną renowację, która obejmowała przywrócenie wielu oryginalnych elementów secesyjnych budynku.

Dziś łaźnia termalna Széchenyi jest popularną atrakcją turystyczną i ulubionym miejscem wypoczynku i relaksu mieszkańców. Kompleks obejmuje 18 krytych i odkrytych basenów, w tym baseny termalne, baseny i wanny z hydromasażem. Woda w basenach jest bogata w minerały, takie jak wapń, magnez i siarka, którym przypisuje się właściwości lecznicze.

Odwiedzający mogą również skorzystać z szeregu usług spa, w tym masaży, zabiegów na twarz i ciała. Kompleks łaźni oferuje również różnorodne programy odnowy biologicznej i zajęcia fitness.

Oprócz korzyści terapeutycznych, łaźnia termalna Széchenyi jest także kulturalnym punktem orientacyjnym Budapesztu. Jego oszałamiająca architektura i historyczne znaczenie sprawiają, że jest to obowiązkowa atrakcja dla każdego, kto odwiedza miasto.