Barcelona

barcelona przewodnik polski 1080x1

Barcelona – stolica Katalonii. Jeśli marzysz popijać hiszpańska sangrie i podziwiać pięknych widoków, palm, witając wschód słońca na tarasie i plaży po całym Barcelonie, proponujemy już zacząć szukać biletów. Tu ogłaszamy listę zwiedzanych obiektów i polecamy naszych kolegów, polskojęzycznych przewodników w Barcelonie. W Barcelonie znajduje się wiele muzeów, w tym muzeum Picasso, w którym znajduje się największa kolekcja dzieł słynnego artysty Pablo Picassao, oraz muzeum narodowy d’Art de Catalunya, które prezentuje sztukę katalońską od okresu romańskiego do XX wieku.

Miasto słynie również z jedzenia, z szeroką gamą lokalnych specjałów, takich jak pa amb tomaquet (chleb tostowy z pomidorami i oliwą z oliwek), calçots (grillowana zielona cebula) i botifarra (kiełbasa).

Barcelona została założona przez Rzymian w I wieku pne pod nazwą Barcino. Miasto szybko stało się ważnym centrum handlu i rzemiosła, a położenie na wybrzeżu Morza Śródziemnego uczyniło z niego ważny port. Rzymianie zbudowali mur wokół miasta, którego część istnieje do dziś, a także zbudowali wiele budynków użyteczności publicznej i świątyń.

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego Barcelona została napadana przez różne grupy, w tym Wizygotów i Maurów. W IX wieku miasto zostało podbite przez Franków i stało się częścią imperium Karolingów. W tym czasie Barcelona nadal się rozwijała i prosperowała, a miasto stało się centrum kultury i edukacji.

W XI wieku Barcelona stała się niezależnym hrabstwem pod rządami hrabiego Ramona Berenguera I. Pod jego przywództwem miasto nadal się rozwijało, a on nawiązał bliskie kontakty z innymi miastami europejskimi, w tym z Genova i Marseille. W XII wieku Barcelona stała się głównym centrum handlu i rzemiosła, a kupcy miasta podróżowali po całym basenie Morza Śródziemnego i poza nim.
W XIII i XIV wieku Barcelona przeżywała okres wielkiego rozwoju kulturalnego. W tym czasie zbudowano dzielnicę gotycką, która istnieje do dziś, i zbudowano wiele najważniejszych budynków w mieście, w tym katedrę św. Eulalia.

W XV wieku Barcelona poniosła szereg niepowodzeń, w tym czarną śmierć i szereg konfliktów politycznych. Jednak miasto odrodziło się w XVI wieku i ponownie stało się głównym ośrodkiem handlu i rzemiosła. W tym czasie Barcelona rozwinęła bliskie związki z Nowym Światem, a kupcy miasta odegrali ważną rolę w kolonizacji obu Ameryk.
W XVII i XVIII wieku Barcelona nadal rosła i rozwijała się, a miasto stało się ważnym centrum przemysłu i produkcji. W tym czasie powstało wiele najważniejszych budynków w mieście, w tym Palau de la Generalitat i Casa Batlló.

W XIX i na początku XX wieku Barcelona przeżywała okres wielkich zmian i wstrząsów. Miasto było na czele rewolucji przemysłowej w Hiszpanii i stało się ośrodkiem radykalnej polityki i ruchów społecznych. W 1888 roku Barcelona była gospodarzem Wystawy Powszechnej, która przyciągnęła gości z całego świata i pomogła ugruntować reputację miasta jako centrum kulturalnego i gospodarczego.

W XX wieku Barcelona nadal się rozwijała i ewoluowała. Podczas hiszpańskiej wojny domowej miasto było bastionem sił republikańskich i bardzo ucierpiało podczas konfliktu. Po wojnie Barcelona przeżyła okres szybkiego wzrostu i rozwoju, a gospodarka miasta rozkwitła.

Dziś Barcelona to tętniące życiem i kosmopolityczne miasto, które zwiedza miliony ludzi z całego świata. Słynie z pięknej architektury, światowej klasy muzeów i galerii oraz tętniących życiem scen kulinarnych i klubów nocnych. Pomimo swojej długiej i bogatej historii, Barcelona pozostaje jednym z najbardziej dynamicznych i ekscytujących miast w Europie.

przewodnik po barcelonie polski 1080x1
przewodnik po barcelonie la sagrada familia 1080x1

Bazylika La Sagrada Família jest jednym z najbardziej znanych zabytków w Barcelonie, w całej Hiszpanii, i jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów katalońskiej architektury modernistycznej. Jego budowa rozpoczęła się w 1882 r., ale nadal trwa, a przewidywana data zakończenia to 2026 r. Historia La Sagrada Família jest fascynująca, obejmuje ponad półtora wieku historii architektury i kultury. Bazylika została zaprojektowana przez słynnego katalońskiego architekta Antoni Gaudi. Pracę nad projektem rozpoczął w 1883 roku, mając zaledwie 31 lat. Pierwotne plany bazyliki zostały stworzone przez architekta Francisco de Paula del Villar, który był wówczas również odpowiedzialny za budowę. Jednak już po roku Villar zrezygnował z projektu, a Gaudí został poproszony o przejęcie.

Gaudí był głęboko religijnym człowiekiem, który poświęcił temu projektowi ostatnie 15 lat swojego życia. Jego wizja bazyliki była inspirowana miłością do natury i głęboką wiarą. Postrzegał bazylikę jako reprezentację Świętej Rodziny, a każda z trzech fasad bazyliki poświęcona jest innej części historii życia Jezusa: Fasada Narodzenia, Fasada Męki Pańskiej i Fasada Chwały.

Budowa La Sagrada Família rozpoczęła się w 1882 roku, ale szła wolno, a projekt zatrzymywał się z problemami finansowymi. Sam Gaudi przez wiele lat pracował bez wynagrodzenia. Budowa była kontynuowana przez hiszpańską wojnę domową, która uszkodziła znaczną część konstrukcji i zniszczyła wiele oryginalnych planów Gaudi.

Po śmierci Gaudi w 1926 roku prace nad bazyliką kontynuowano pod kierunkiem innych architektów, którzy starali się pozostać wierni pierwotnej wizji Gaudi. Jednak postęp był powolny, a bazylika pozostawała niedokończona przez wiele dziesięcioleci.

W latach 1950-ych grupa katalońskich architektów i artystów utworzyła Pracownię Gaudi, której celem jest zachowanie i ukończenie jego prac. Pod ich kierownictwem budowa bazyliki nabrała tempo, a wiele pierwotnych planów Gaudi zostało zrekonstruowanych.

W 1984 roku La Sagrada Família została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, co pomogło zwrócić uwagę na trwający projekt budowlany. W latach 90-ych budowa znacznie przyspieszyła i ukończono kilka wież bazyliki. Dziś bazylika co roku przyciąga miliony zwiedzających, a prace nad jej ukończeniem trwają.

Po ukończeniu La Sagrada Família będzie jednym z najwyższych budynków sakralnych na świecie, o wysokości 172,5 metra. Będzie też 18 wież, z których każda będzie poświęcona innej postaci z Biblii. Bazylika jest w całości finansowana z datków i opłat za wstęp, bez finansowania rządowego.

Podsumowując, historia La Sagrada Família jest złożona i fascynująca, obejmująca ponad półtora wieku historii architektury i kultury. Od swoich początków jako prostego kościoła do obecnego statusu jednego z najbardziej znanych zabytków na świecie, La Sagrada Família jest świadectwem poświęcenia i wizji jej architektów, budowniczych i zwolenników.

Przepraszamy, chwilowo nie oferujemy zwiedzania Barcelony

Pałac Güell (Palau Güell) to wspaniała rezydencja zaprojektowana przez słynnego katalońskiego architekta Antonie Gaudie dla jego patrona, Eusebi Güell, bogatego przemysłowca i miłośnika sztuki. Pałac został zbudowany w latach 1886-1890 i jest uważany za jedno z wczesnych arcydzieł Gaudi, prezentujące jego innowacyjny styl architektoniczny i techniki inżynieryjne. Historia Palau Güell sięga końca XIX wieku, kiedy Eusebi Güell zlecił Gaudiemu zaprojektowanie rezydencji dla niego i jego rodziny w centrum Barcelony.

Güell był jednym z najważniejszych mecenasów Gaudi i zlecił architektowi kilka innych projektów, w tym słynny Park Güell. Pałac miał być miejską rezydencją rodziny i wizytówką jej bogactwa i statusu społecznego.

Gaudí zaprojektował pałac w swoim charakterystycznym stylu, łącząc wpływy gotyku i Wschodu. Zewnętrzna część pałacu jest mieszanką kamienia i kutego żelaza i jest ozdobiona skomplikowanymi elementami dekoracyjnymi, takimi jak żelazna brama przy wejściu i oszałamiający dach z kominami i wieżami wentylacyjnymi. Równie imponujące jest wnętrze pałacu z wielką centralną salą, kaplicą, biblioteką i wspaniałą kopułą.

Pałac był nie tylko symbolem bogactwa i potęgi Eusebi Güell, ale także świadectwem architektonicznego geniuszu Gaudi. Rezydencja odniosła natychmiastowy sukces i stała się symbolem kulturowego i artystycznego dziedzictwa Barcelony. Budynek był powszechnie podziwiany za innowacyjny projekt i inżynierię, co pomogło reputacji Gaudiego jako jednego z najbardziej innowacyjnych architektów swoich czasów.

Pomimo wczesnego sukcesu, pałac przez lata cierpiał z powodu zaniedbania i niszczenia. W połowie XX wieku budynek był w złym stanie technicznym i groził rozbiórką. Jednak w 1969 roku pałac został ogłoszony Narodowym Pomnikiem Historycznym i Artystycznym i ostatecznie przywrócono mu dawną świetność. Dziś on jest otwarty dla publiczności i jest uważany za jedną z najważniejszych atrakcji turystycznych Barcelony.

polski przewodnik po barcelonie palac guell 1080x1

Park Güell to park publiczny położony na wzgórzu Carmel w Barcelonie. On został zaprojektowany przez katalońskiego architekta Antoni Gaudi i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1984 r. Park pierwotnie miał być osiedlem mieszkaniowym, ale wybudowano tylko dwa domy i projekt został porzucony. ark słynie z kolorowych mozaik i organicznych projektów inspirowanych naturą. Gaudí użył różnorodnych materiałów, w tym płytek ceramicznych, kamienia i cementu, aby stworzyć słynne mozaiki parku.

Park Güell jest domem dla wielu innych konstrukcji zaprojektowanych przez Gaudiego, w tym Viaducte de Vallcarca, most o falistym, falistym kształcie; sala hipostylowa, zadaszony obszar z kolumnami w kształcie pni drzew; oraz Sala de la Natura, sala z sufitem ozdobionym mozaikowymi kwiatami.

Casa Batlló to wyjątkowy i oszałamiający budynek położony w samym sercu Barcelony. Został zaprojektowany przez znanego architekta Antoniego Gaudiego i jest uważany za jedno z jego najsłynniejszych dzieł. Budynek został zbudowany w latach 1904-1906 i jest obecnie wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Historia Casa Batlló zaczyna się w 1900 roku, kiedy bogaty biznesmen Josep Batlló kupił konwencjonalny pięciopiętrowy budynek w dzielnicy Eixample. Batlló zlecił Gaudi przekształcenie budynku w wyjątkową i nowoczesną przestrzeń życiową dla jego rodziny. Gaudi zyskał już reputację dzięki swoim niekonwencjonalnym i wysoce pomysłowym projektom i natychmiast zabrał się do pracy nad stworzeniem czegoś naprawdę niezwykłego.

Gaudi całkowicie przekształcił budynek, nadając mu nową fasadę, przeprojektowane wnętrze oraz szereg innowacyjnych i wysoce dekoracyjnych elementów. Fasada Casa Batlló jest jedną z jego najbardziej charakterystycznych cech. Jest wykonany z kamienia i szkła i ma przypominać powierzchnię smoka, z falistymi liniami i teksturą przypominającą łuski. Balkony mają kształt masek, a dach ma kształt grzbietu smoka, z ceramicznymi płytkami w odcieniach niebieskiego i zielonego.

Wewnątrz Gaudi stworzył wyjątkową i niezwykle dekoracyjną przestrzeń. Centralne atrium ma przypominać ogromną studnię, ze świetlikami i dekoracyjnymi płytkami w odcieniach niebieskiego i zielonego. Ściany pokryte są skomplikowanymi mozaikami, a drzwi i okna są zakrzywione i bardzo ozdobne.

Najbardziej zachwycającą cechą Casa Batlló są zakrzywione drewniane schody, które prowadzą z parteru na taras na dachu. Klatka schodowa ma przypominać kręgosłup gigantycznego zwierzęcia, z poręczami wykonanymi z kutego żelaza i drewnianymi stopniami, które wyginają się i płyną jak fala.

Oprócz oszałamiających elementów architektonicznych Casa Batlló zawiera również szereg elementów funkcjonalnych, które były innowacyjne jak na swoje czasy. Centralna studnia zapewniała naturalne światło i wentylację całego budynku, a taras na dachu zaprojektowano jako funkcjonalną przestrzeń do suszenia ubrań i innych prac domowych.

Dziś Casa Batlló jest otwarta dla zwiedzających jako muzeum i jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Barcelony. Jest świadectwem wizjonerskiego projektu Gaudi i jego gotowości do przekraczania granic konwencjonalnej architektury. Casa Batlló to prawdziwe arcydzieło modernistycznego designu i trwały symbol kreatywności i pomysłowości Barcelony.

barcelona przewodnik polski Casa Batllo 1080x1
polski przewodnik po barcelonie 1080x2

Dzielnica Gotycka (po katalońsku Barri Gòtic) to jedna z najbardziej historycznych i urokliwych dzielnic Barcelony. Położona w centrum miasta Dzielnica Gotycka to labirynt wąskich uliczek, gotyckiej architektury i rzymskich ruin z okresu rzymskiego. Początki Dzielnicy Gotyckiej sięgają I wieku pne, kiedy Rzymianie założyli kolonię o nazwie Barcino na miejscu dzisiejszej Barcelony. Barcino było otoczone murami i obejmowało forum, świątynię, cyrk i dzielnicę mieszkalną. Pozostałości rzymskich murów i świątyni Augusta można dziś zobaczyć w Dzielnicy Gotyckiej.

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego Wizygoci założyli swoją stolicę w Barcelonie w V wieku naszej ery. W okresie Wizygotów zbudowano kilka budynków sakralnych, w tym kościół Santa Maria del Pi i katedrę.

W VIII wieku miasto zostało podbita przez Maurów, którzy rządzili miastem przez ponad 80 lat. W tym okresie miasto odnotowało spadek aktywności gospodarczej i kulturalnej. Jednak po odzyskaniu przez chrześcijan w IX wieku Barcelona ponownie zaczęła się rozwijać.

Dzielnica Gotycka osiągnęła swój szczyt w okresie średniowiecza, od XIII do XV wieku. W tym czasie miasto przeszło poważną transformację, wzniesiono wiele gotyckich budynków, takich jak Palau de la Generalitat, ratusz i kościół Santa Maria del Mar. Dzielnica Gotycka stała się także handlowym i politycznym centrum miasta, w którym powstały targowiska i cechy.

W XIX wieku dzielnica przeżywała okres upadku z powodu uprzemysłowienia i rozwoju dzielnicy Eixample. Wiele budynków zostało zniszczonych lub opuszczonych, a okolica stała się rajem dla przestępczości i biedy.

Jednak w XX wieku Dzielnica Gotycka przeżyła urodzenie, a wiele budynków zostało odrestaurowanych i odnowionych. Dziś dzielnica jest popularnym miejscem turystycznym ze swoimi uroczymi uliczkami, zabytkowymi budynkami i tętniącą życiem atmosferą. Niektóre z atrakcji, które trzeba zobaczyć w Dzielnicy Gotyckiej, to katedra, Plac Króla, rzymskie mury i Muzeum Picassa.

Muzeum Picasso jest jednym z najczęściej odwiedzanych muzeów w Barcelonie, poświęconym życiu i twórczości znanego artysty Pabla Picassa. Muzeum mieści się w serii pięciu sąsiadujących ze sobą średniowiecznych pałaców w Dzielnicy Gotyckiej, które zostały odrestaurowane i odnowione w latach 60-ch i 70-ch, aby stworzyć odpowiednią przestrzeń dla obszernej kolekcji dzieł Picassa.

Pomysł na muzeum Picasso akurat w Barcelonie został po raz pierwszy zaproponowany w 1953 roku przez przyjaciela i sekretarza artysty, Jaime Sabartés. On poznał Picasso od wczesnych dni w Paryżu i pozostawał z nim blisko przez całe życie. Po śmierci Pablo Picasso w 1973 roku Sabartés zaczął realizować swoje marzenie o stworzeniu muzeum, które prezentowałoby światu prace artysty.

W 196o-ym Sabartés zwrócił się do Picasso z pomysłem stworzenia muzeum w Barcelonie, rodzinnym mieście artysty. Picasso był początkowo sceptyczny, ale ostatecznie przekonał się do tego pomysłu i zgodził się przekazać muzeum dużą część swojej osobistej kolekcji dzieł sztuki. Sabartés dużo pracował, aby zabezpieczyć fundusze i znaleźć odpowiednią lokalizację dla muzeum, ostatecznie osiedlając się na Palau Aguilar w Dzielnicy Gotyckiej.

Palau Aguilar, wraz z czterema innymi sąsiednimi pałacami, zostało zakupione przez miasto w latach 50/60-ych z zamiarem przekształcenia ich w muzeum. Budynki pochodzące z XIII i XIV wieku były w złym stanie i wymagały gruntownej renowacji, aby nadawały się na muzeum.

Prace nad muzeum rozpoczęły się w 1963 roku wraz z renowacją Palau Aguilar. Pozostałe budynki były stopniowo nabywane i odnawiane w następnych latach, a ostatni budynek, Palau Finestres, został ukończony w 1983 r. Muzeum zostało oficjalnie otwarte dla publiczności w 1963 r., z kolekcją 574 dzieł podarowanych przez samego Pablo Picasso.

Muzeum rozwijało się przez lata, dzięki dodatkowym zbieraniem funduszy od rodziny artysty i innych kolekcjonerów. Dziś kolekcja obejmuje ponad 4000 dzieł Picasso, w tym obrazy, rysunki, rzeźby, ceramikę i grafiki. Przez cały rok w muzeum odbywają się również wystawy czasowe, wykłady i programy edukacyjne.

Ogólnie mówiąc, Muzeum Picasso stało się główną atrakcją kulturalną w miescie, przyciągając gości z całego świata do oglądania z bliska kultowych dzieł artysty. Jest świadectwem trwałej spuścizny jednego z największych artystów XX wieku i odpowiednim hołdem dla jego związku z miastem, w którym się urodził.